çizgi film

hay ben bunların kafalarını sikeyim

uzun zamandır izleyemediğimi fark ettim. çocukken sabahın erken saatlerinde uyanıp hemen tv karşısına geçip çizgi film izlerdim, reklamlar bitsin diye de dört gözle beklerdim. :)

dünyadaki en masum zamanlarımızda, vaktimizi en eğlenceli şekilde geçirmemizi sağlayan şahane unsur. tam bitti diye üzülürken yeniden başlamasıyla yaşattığı mutluluk, bir çocuk için her zaman eşsizdir, her zaman da eşsiz kalacaktır. çünkü insan, çocukluktan sonra üzerindeki masumluğu yavaş yavaş atmaya başlar. maskeler edinir, yalanlara kuşanır, riyakarlığı keşfeder. ve artık hiçbir şeye çocuk gözüyle bakıp, çocuk gibi değer veremez. yaşadığı hüzünler de, neşeler de çocukluğundaki kadar yoğun ve saf değildir artık. az evvel arkadaşlarımla konuşurken konu çizgi filmlere geldi de, başladılar "o aslında şöyleymiş de, bize böyle yutturmuşlar." vs. demeye. kimi sevdiysek çamur attılar lan. muhtemelen o dedikleri subliminal mesaj şeylerini de youtube üzerinden öğrenmişlerdir. :d neyse, diyeceğim şu; çizgi filmler hakkında dile getirilen teoriler doğrudur ya da yanlıştır, bilemem. -ki "onun finalinde şöyle şöyle olmuş." diyenlerin, malum finali izlememiş olmalarına rağmen sanki defalarca izlemişcesine bu teorileri savunmaları da enteresandır.. ben olayın o tarz kısımlarıyla hiç ilgilenmedim bu zamana kadar. çocukken de böyleydim. kapmam gerekeni kaparım, gerisiyle ilgilenmem. olması gerekenin de bu olduğunu düşünüyorum. misal; red kit'ten hayatta yalnız olmanın nasıl bir şey olduğunu öğrenebilirsiniz. yeri geldiğinde gitmenin, ama işi bitirmeden de pes etmemenin değeri.. onu ayakta tutan şey başarılarıdır. adamın başarılarından gayrı hiçbir şeyi yok lan. ee ama ayakta? demek ki neymiş? jagged'ın da dediği gibi; "başarı seni kalıcı kılar." veyahut daltonlar'ı ele alalım. kardeşliği, birliği, her koşulda beraber olmayı öğretirler. avarel mal, john da zekidir. ama birbirlerini olduğu gibi kabul etmişlerdir. hapse de beraber girerler, treni de beraber soyarlar. keza aynı birlik olma durumu ninja kaplumbağalar için de geçerlidir. ya da tom ve jerry; birinden kendi mıntıkana sahip çıkman gerektiğini, diğerinden de küçük olsan bile direnişin nasıl bir şey olduğunu öğrenebilirsin. bazen de yapmaman gereken şeyleri öğrenirsin. ne de olsa tazmanya canavarı kadar yabani olmamak lazım. ya da yosemiti sam (nam-ı diğer; küfürbaz haydo) kadar agresif olmaya da lüzum yok. hee ama zaman zaman bugs bunny kadar kurnaz olmak lazım. bu dünya kurtlar sofrası, kurnaz olmak için kurt olmaya gerek yok. hayatta kalıp kendini geliştirecek kadar akıllı ol, gerisi gelir zaten.

hala sık sık izlerim, geçenlerde izlediğim bir çizgi filmde şöyle bir cümle vardı aynen aktarıyorum nezaket bizi değeli kılan özelliklerimizdendir nazik olmadıktan sonra insan olmamızın ne önemi var ki?

10 sene önce yaklaşık bir çizgi film vardı, nickelodeonda yayınlanıyordu. siyah beyazdı ve kısa boylu bir çocuk vardı, hayal meyal hatırlıyorum, çizgi filmi o esnada çiziyorlardı, sonunda hep kırmızı yazıyla “fin” yazıyordu. adını bilen veya bunu hatırlayan var mı ya?